اولین روز بارانی را به خاطر داری؟
غافلگیر شدیم
چتر نداشتیم
خندیدیم
دویدیم
و به شالاپ شلوپ‌های گل آلود عشق ورزیدیم.
دومین روز بارانی چطور؟
پیش‌بینی‌اش را کرده بودی
چتر آورده بودی
من غافلگیر شدم
سعی می‌کردی من خیس نشوم
و شانه سمت چپ تو کاملاً خیس بود
سومین روز چطور؟
گفتی سرت درد میکند
حوصله نداشتی سرما بخوری
چتر را کاملاً بالای سر خودت گرفتی
و شانه راست من کاملا خیس شد
و چند روز پیش را چطور؟
به خاطر داری؟
که با یک چتر اضافه آمدی
و مجبور بودیم برای اینکه پین‌های چتر توی چش و چالمان نرود دو قدم از هم دورتر برویم
فردا دیگر برای قدم زدن نمی‌آیم.
تنها برو!

“این یه حرفایی بین من و خدا ”

اما دوست دارم اینجا و توی این وبلاگ این حرفا رو بگم!

یـــــــــــادمـــــــــــــان

بـــــــــــاشــــــــــــــــد...

اگر از هم دور شدیم

باصدای نفـــــس خـــــــاطره هاست

کـــــــــه چــنــیــن

دلــــــــــــــــگــــــــــیـــــــریــــــــــــــمــــ ...

چقـــدر خــــوبــــــــــــــه آدم....

یـــکی رو دوســــــــــتداشتــــه باشــه...

نـــــــــــه بخــاطر ایـــنکــــه

نیـــــازش رو برطرف کنــــه...

نـــــــــــه بخــاطر ایـــنکــــه

کـس دیگه ای رو نداره...

نـــــــــــه بخــاطر ایـــنکــــه

تـــــنـــــهـــــاســـــت...

و نــــــــه از روی اجبار!!!

بــلکــــه بخـــاطر ایــنکــــه...

اون شخـــــص

ارزش دوستــــــــداشتــــــــــــن

رو داره...

در کنـــارم نیـسـتــی

امـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا...

به حجم تمام سکوتی

که در قلبم جا گذاشته

ای...

بـــــــــــیــــــــادتـــــــــمـــــــــ ...

کـــــــــــــاش...

دستهاییـــم آنــقـدر

بـــــــــــزرگـــــــــــــــ بود

کـــــــه میــتوانستـــــــــــم

دنــــــــــــــــــیــــــــــــــا را

بـه کـــــامت بچرخانم...

{دل نوشته}